دعایمان کن
يكشنبه, ۳ خرداد ۱۳۹۴، ۰۱:۱۹ ق.ظ
و بی اختیار ....
چادرت را سر می کنی....
و مسیر همیشگی خانه تا گلزار شهدا را گریه می کنی .
مادر شهید!
فضای سینه نم گرفته ات فریاد‌ها دارد و تو هق هق گریه های تنهایی ات را فقط برای
شهیدت کنار گذاشتی و کسی از آن با خبر نمی شود ...
وقتی که بر سر مزار شهیدت می رسی و زانوان خسته ات را امان می دهی،
وقتی قبری را که بالایش نوشته اند سرباز رشید اسلام را در آغوش مهربانی هایت
می گیری،این گریه است ...
که دیگر تحمل ماندن در قفس سینه را نمی یابد و زمزمه های لالایی روی لبانت گل می‌کند .
مادر همه ی ما ..... دعایمان کن
موفق باشید
دوست داشتید به منم سر بزنید
التماس دعا